0
Annem sürekli bağırıyor. Normal olduğunu düşünüyordum ama evine gittiğim arkadaşlarımın anneleri çocukları ne yaparsa yapsın onlara sevgi gösteriyor. Birbirlerine sarılıp bağırmadan küfür etmeden konuşuyorlar. Bizde ise tam tersi. Ocağa yağ döküldüğü için bile bana bağırıp, hakaret edip, beni ağlatana kadar susmaz. Ben ağladığımda timsah gözyaşları olduğunu savunur ve ondan uzakta bir yerde "zırlamamı" söyler. O uyanıkken onu öpmek zaten imkansız sadece uyuduğunda onu sevebilirim. O da bu yüzden uyanırsa zaten ölümüm demektir. Düzenli olarak evden kovmalarını saymıyorum bile. Psikoloğa gidip annemin bu davranışlarını anlattım. Annemle konuştular, annem özür diledi ama 2 güne aynı haline döndü. Oturup açık açık konuştuğumda oldu. Ona nazik davrandığım da. Nazik davranmak işe zaten yaramıyor daha çok üzerime geliyor. Artık yaşamak istemiyorum. Sevgisiz bir yaşama ihtiyacım yok. Param da yok zaten devlet psikoloğu dışında kimseden yardım alamıyorum.
{{toplam_adet}} Yorum
Bu gönderiye henüz yorum yapılmamış.
Gönderiye Yapılan Diğer Yorumlar ({{toplam_adet}}) {{toplam_adet}} Yorum
Kullanıcısının Gönderiye Yaptığı Yorumlar ({{member_adet}})
-
{{yorum.Username}}{{formatPostTime(yorum.Time)}}
{{formatPostTimeBefore(yorum.Time)}}{{yorum.RoleName}}{{yanit.Username}} {{formatPostTime(yanit.Time)}} {{yanit.RoleName}}
{{formatPostTimeBefore(yanit.Time)}}{{yanit2.Username}} {{formatPostTime(yanit2.Time)}} {{yanit2.RoleName}}
{{formatPostTimeBefore(yanit2.Time)}}